буйні́цца, ‑ніцца; незак.

Разм. Прыцягваць увагу, вылучацца сваёй буйнасцю. На маладых аксамітных ўсходах палёў, на прыдарожнай траве, на лісці кустоў, нібы брыльянты, буйніліся багатыя росы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашмо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Шморгаючы, сарваць што‑н. або абарваць з паверхні. Сашморгаць лісце з кустоў.

2. Сцерці частым дакрананнем. Сашморгаць дошкі ганка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жывапло́т ’рад густа наезджаных кустоў або дрэў, якія ўтвараюць плот’. Укр. живопліт, польск. żywopłot, чэш. živoplot ’тс’. З польск. żywopłot, дзе з чэш., або ўласная калька франц. haie vive, адкуль калькавана рус. живая изгородь > бел. жывы плот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вя́завы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вяза (у 1 знач.). // Зроблены з вязу.

2. у знач. наз. вя́завыя, ‑ых. Сямейства лісцевых дрэў і кустоў; ільмовыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушы́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да крушыны. Крушынавы куст.

2. у знач. наз. крушы́навыя, ‑ых. Сямейства кустоў і дрэў, да якога адносяцца крушына, дзяржыдрэва і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляха́, ‑і, ДМ лясе; мн. лехі, лёх; ж.

Абл. Невялікая градка. Ля кустоў агрэсту, у кутку саду, за студняй, поркалася гаспадыня, відаць, нешта саджала на лехах. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракі́тнік, ‑у, м.

1. Зараснік ракіты, кусты ракіты. Цякла тут з лесу невялічка Травой заросшая крынічка, Абодва берагі каторай Лазняк, ракітнік абступалі. Колас.

2. Род кустоў сямейства матыльковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўго́лы, ‑ая, ‑ае.

Амаль голы. На тым баку, паміж лазы й трысця, З густых кустоў вылазячы паволі, Ішоў дзікун, абдзёрты і паўголы, Трымаючы з апучкі белы сцяг. З. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ока́пывание (вскапывание земли вокруг) абко́пванне, -ння ср., ако́пванне, -ння ср.; (рытьё окопов) ако́пванне, -ння ср.;

ока́пывание кусто́в абко́пванне кусто́ў;

солда́ты приступи́ли к ока́пыванию салда́ты пачалі́ ако́пвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аксамі́тнікавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да аксамітніку.

2. у знач. наз. аксамі́тнікавыя, ‑ых. Сямейства траў, радзей кустоў ці дрэў з цэласным супраціўным або чаргаваным лісцем і дробнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)