ведо́мый прил. вядзёны;

ведо́мое колесо́ техн. вядзёнае ко́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рулявое кола на судне, самалёце, камбайне.

Стаць за ш. карабля.

|| прым. штурва́льны, -ая, -ае.

Ш. трос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́ція, -і, ж., зб.

1. Манахі адной абшчыны або манастыра.

2. (з азначэннем). Людзі аднаго кола; садружнасць (жарт.).

Марская б.

Уся наша б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвердзь, -і, ж.

Уласцівасць і стан цвёрдага (у 2 знач.); цвёрдая маса, паверхня.

Дакачанае да пэўнай цвердзі кола.

Адчуць пад нагамі зямную ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (абл.).

Жалезны абруч, што наганяецца на драўляную калодку кола, у якой знаходзяцца спіцы.

|| прым. рэ́хвенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́браны, -ая, -ае.

1. Адабраны для масавага выдання.

Выбраныя творы Якуба Коласа.

2. Лепшы, які выдзяляецца чым-н. сярод іншых, прывілеяваны.

Выбранае кола людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэбо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Кругавы выступ па краі кола, шківа і пад., які прадухіляе сход кола з рэйкі, рэменя са шківа і пад.

[Фр. rebord.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заколдо́ванный прич., прил. зачарава́ны, заваро́жаны;

◊

заколдо́ванный круг зачарава́нае ко́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́кса, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Металічная каробка з падшыпнікам, які перадае ціск вагона, паравоза і пад. на вось кола.

|| прым. бу́ксавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашмарава́ць

‘нацерці, намазаць каго-небудзь, што-небудзь чым-небудзь (зашмараваць дратву); пачаць церціся, зачэпліваючыся за што-небудзь у час руху, перамяшчэння, цягнучыся па чым-небудзь (кола зашмаравала)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашмару́ю зашмару́ем
2-я ас. зашмару́еш зашмару́еце
3-я ас. зашмару́е зашмару́юць
Прошлы час
м. зашмарава́ў зашмарава́лі
ж. зашмарава́ла
н. зашмарава́ла
Загадны лад
2-я ас. зашмару́й зашмару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зашмарава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)