раўні́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да раўніны, уласцівы ёй. Раўнінныя рэкі. Раўнінны клімат. □ Наташа прыехала на Каўказ з далёкага раўніннага краю. Каваль. Ранняе расістае сонца асвяціла нам раўніннае, ніколі намі не бачанае, поле, акаймаванае густым цёмным колам лесу. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыватво́рны животво́рный, живи́тельный; (благоприятствующий) благотво́рный; благода́тный;
~ная сі́ла вясны́ — животво́рная (живи́тельная) си́ла весны́;
ж. клі́мат — животво́рный (живи́тельный, благотво́рный, благода́тный) кли́мат
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нездоро́вый
1. нездаро́вы; (болезненный) хвараві́ты; (больной) хво́ры; (слабый) няду́жы;
2. (вредный) нездаро́вы;
нездоро́вый кли́мат нездаро́вы клі́мат;
нездоро́вые привы́чки нездаро́выя прывы́чкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экватарыя́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экватара, належыць яму. Экватарыяльны круг. □ У самым цёплым поясе Марса летам у пасляпаўднёвы час тэмпература дасягае 27 градусаў цяпла. «Беларусь». // Які знаходзіцца каля экватара, на экватары; які ўласцівы раёнам, размешчаным каля экватара. Экватарыяльныя краіны. Экватарыяльная расліннасць. Экватарыяльны клімат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вільго́тны, ‑ая, ‑ае.
Насычаны, пакрыты вільгаццю; мокры. Плуг шуршэў пад скібаю, раскідаў вільготную зямлю на крыгі-кавалкі. Баранавых. — Мне цёпла, — адказаў хлапец і, зняўшы вушанку, прыгладзіў вільготны чуб. Кулакоўскі. // У якім залішне многа вільгаці; сыры. Вільготны склеп. Вільготны клімат. □ Нізкая вільготная мясцовасць змянілася ўзвышанай. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустэ́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пустэльні; уласцівы пустэльні. Пустэльны клімат. Пустэльная расліннасць.
2. Бязлюдны, пусты. Дом вялізны і прыгожы, па-гаспадарску агледжаны. Толькі асірацеў ён цяпер, стаў такі ціхі і пустэльны. М. Ткачоў. Дарога была пустэльная і ціхая, затое лес поўніўся птушыным рознагалоссем. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́дны
1. (причиняющий вред) вре́дный; зловре́дный;
ш. чалаве́к — вре́дный (зловре́дный) челове́к;
2. (опасный для здоровья) вре́дный, нездоро́вый;
ш. клі́мат — вре́дный (нездоро́вый) кли́мат
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нездаро́вы в разн. знач. нездоро́вый; вре́дный;
во́чы блішча́лі ~вым бля́скам — глаза́ блесте́ли нездоро́вым бле́ском;
н. клі́мат — нездоро́вый (вре́дный) кли́мат;
~выя прывы́чкі — нездоро́вые (вре́дные) привы́чки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жа́ркий в разн. знач. гара́чы;
жа́ркие стра́ны гара́чыя краі́ны;
жа́ркий поцелу́й гара́чы пацалу́нак;
жа́ркий спор гара́чая спрэ́чка;
жа́ркий бой гара́чы бой;
жа́ркий кли́мат гара́чы клі́мат;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цёплы, -ая, -ае.
1. Які мае тэмпературу, сярэднюю паміж гарачым і халодным.
Цёплая вада.
Ц. вецер.
Цёплае надвор’е.
2. 3 высокай сярэднегадавой тэмпературай.
Ц. клімат.
Цёплыя краіны.
3. Які добра засцерагае ад холаду.
Цёплая хустка.
4. перан. Які вызначаецца душэўнай цеплынёй; сардэчны, прыязны, добразычлівы.
Цёплыя словы.
Цёплыя адносіны.
5. перан. Мяккі, прыемны для зроку.
Цёплыя фарбы восені.
◊
Цёплае месца — выгадная пасада.
|| наз. цеплата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж. (да 1, 2, 4 і 5 знач.).
|| прым. цёпленькі, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)