вы́ветрыцца, ‑рыцца;
1. Змяніцца, разбурыцца пад уздзеяннем ветру і іншых кліматычных умоў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ветрыцца, ‑рыцца;
1. Змяніцца, разбурыцца пад уздзеяннем ветру і іншых кліматычных умоў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́філь, ‑ю,
1. Абрыс, від збоку (твару, прадмета).
2.
3. Сукупнасць асноўных тыповых рыс, якія характарызуюць гаспадарку, прафесію, спецыяльнасць.
[Ад іт. profilo — абрыс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́, -а́я, -о́е.
1. Роўна выцягнуты ў якім
2. Які непасрэдна ідзе куды
3. Які непасрэдна адносіцца да чаго
4. Яўны, адкрыты.
5. Шчыры, праўдзівы, прынцыповы.
6. Такі, пры якім павелічэнне (памяншэнне) аднаго выклікае павелічэнне (памяншэнне) другога.
Прамое дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў вінавальным склоне без прыназоўніка пры пераходным дзеяслове.
Прамы вугал — вугал у 90°.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кана́л, ‑а,
1. Напоўненае вадой штучнае рэчышча, прызначанае для суднаходнай сувязі паміж асобнымі вадаёмамі, а таксама для водазабеспячэння, арашэння, асушэння балот і інш.
2. Вузкая поласць у выглядзе трубы, трубкі ўнутры чаго‑н.
3. У арганізме жывёлы і чалавека — звілістая трубка, праз якую праходзяць тыя ці іншыя рэчывы.
4.
5.
[Ад лац. canalis — труба.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перспекты́ва, ‑ы,
1. Від у далячынь з якога‑н. месца; даль.
2. Спосаб адлюстравання аб’ёмных прадметаў на плоскасці з улікам уяўных змяненняў іх велічыні, абрысаў, выразнасці ў залежнасці ад ступені аддаленасці ад наглядальніка.
3. Раздзел начартальнай геаметрыі, які вывучае правілы і спосабы праекцыі прадметаў на плоскасць.
4.
•••
[Фр. perspective.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даве́сці 1, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце;
1. Прывесці, даставіць куды‑н., да якога‑н. месца.
2. Пракласці, правесці да якога‑н. месца.
3. Прывесці ў які‑н. стан.
4. Абавязаць да выканання (якога‑н. плана, задання і пад.).
5. Падагнаць, прыладзіць так, каб падыходзіла да чаго‑н. па форме, памерах.
•••
даве́сці 2, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце;
Даказаць, пацвердзіць правільнасць чаго‑н. фактамі, довадамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)