астры́гчы, астрыгу, астрыжэш, астрыжэ; астрыжом, астрыжаце, астрыгуць; каго-што.
Зрэзаць валасы, шэрсць, ногці каму‑н. нажніцамі, машынкай. Ён стаў насіць галіфэ і валасы астрыг. Чорны. Голай аўцы не астрыжэш. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрэ́заны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зрэзаць.
2. у знач. прым. Тупы, пакарочаны ад карыстання. Было ўсё пад рукамі: прытуплены зрэзаны плуг, аброчная торба з кормам каню. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паваро́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
1. Дарога, якая адыходзіць у бок ад асноўнай магістралі. Неўзабаве паказалася паваротка ў Ліпск. Старшы механік прытармазіў і паволі з’ехаў з шашы на палявую дарогу. Паслядовіч. Перад.. [Шрэдарам] была брукаваная паваротка і надпіс на слупе: «На Сумлічы. Шэсць кіл[а]метраў». Чорны.
2. Разм. Тое, што і паварот (у 2 знач.). Паваротка, яшчэ раз паваротка, і дарога ўразаецца ў стары лес. А. Александровіч.
•••
Зрэзаць паваротку гл. зрэзаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрэ́заны
1. в разн. знач. сре́занный; спи́ленный; обо́рванный;
2. изре́занный;
3. изборождённый; исполосо́ванный, изре́занный;
1-3 см. зрэ́заць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навыраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Выняць, выдаліць рэжучым інструментам многа чаго‑н. Навыразаць фотаздымкаў з газет.
2. Выразаць, вырабіць разьбой вялікую колькасць чаго‑н.
3. Зрэзаць, адрэзаць для якой‑н. патрэбы многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зжаць, сажну, сажнеш, сажне; сажнём, сажняце; зак., што.
Зрэзаць пад корань сярпом або жняяркай (сцяблы збожжавых злакаў, траву і інш.). Зжаць авёс. Зжаць жыта. / Пра поле, участак. Аралі і сеялі самі, Дык самі і нівы сажнём. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.
1. Зрэзаць пілой. Спілуюць пару сосен і — бяруцца сукі абсякаць. Пальчэўскі. Цяпер маяка на кургане не было — яго спілавалі яшчэ ў пачатку ліпеня. Чыгрынаў.
2. Зраўняць напільнікам шурпатасці на паверхні чаго‑н.; апілаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакрэ́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
1. Закрэсліць, выкрасліць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Пакрэсліць рукапіс.
2. Зрэзаць лініямі, рысамі ўсё, многае. Драган ускінуў галаву, і глыбокія маршчакі, як парэпіны на кары дрэва, пакрэслілі яго лоб. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сточи́ть сов.
1. (снять неровности токарным инструментом) стачы́ць, мног. пасто́чваць;
2. (сделать тонким, узким в результате долгого употребления) зрэ́заць, мног. пазраза́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Зрэзаць усё, многае. Пазразаць кветкі з клумбы. // Зняць няроўнасці ўсюды, у многіх месцах. [Донька:] — Чатырох гектараў хмызняку як і не было! Купіны таксама пазразалі. Паслядовіч. // перан. Разм. Скараціць памеры ўсяго, многага. Пазразаць ліміты.
2. перан. Разм. Праваліць на экзамене ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)