вярбня́к, вербняку, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́нікавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца сланікам. Сланікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́шнік, -у, м.

1. Зараснік альхі, альховы лес.

2. Альховыя дровы; будаўнічы матэрыял з вольхі і пад.

Воз алешніку.

|| прым. але́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрадзіра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Прадрацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Мяхі папрадзіраліся.

П. праз калючы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінда́льнік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік міндаля (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́шнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арэшніку. Арэшнікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лазняку. Лазняковы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вербняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вербняку. Вербняковы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туга́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тугаю. Тугайныя лясы. Тугайны зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)