Verbum

жыццялю́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто любіць жыццё.

Гэта быў сапраўдны ж.

бязвы́езны, -ая, -ае.

Аб працяглым жыцці без выездаў, знаходжанні на адным месцы.

Бязвыезнае жыццё.

забулды́га, -і, мн. -і, -ды́г, м. (разм., пагард.).

Шалапутны чалавек, які спіўся, вядзе амаральнае жыццё.

бурса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

Навучэнец бурсы.

|| прым. бурса́цкі, -ая, -ае.

Бурсацкае жыццё.

наваражы́ць, -ражу́, -ро́жыш, -ро́жыць; -ро́жаны; зак., што і чаго (разм.).

Варожачы, прадказаць.

Н. доўгае жыццё.

самазабо́йства, -а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

Скончыць жыццё самазабойствам.

|| прым. самазабо́йны, -ая, -ае.

забяспе́чаны, -ая, -ае.

Які жыве ў матэрыяльным дастатку.

Забяспечанае жыццё.

З. чалавек.

|| наз. забяспе́чанасць, -і, ж.

гаро́тны, -ая, -ае.

Няшчасны, поўны гора, нястач, бедны.

Г. чалавек.

Гаротнае жыццё.

|| наз. гаро́тнасць, -і, ж.

ла́дам, прысл.

1. Парадкам, як трэба.

Жыццё ідзе л.

2. У згодзе, мірна, спакойна.

Пагутарыць л.

разжы́так, -тку, м. (разм.).

У выразе: на разжытак — для таго, каб даць магчымасць разжыцца, наладзіць жыццё.