Verbum

ласо́, нескл., н.

Аркан з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі жывёл.

Накінуць л.

мяздра́, -ы́, ж.

Слой падскурнай клятчаткі на нявырабленай шкуры жывёл.

|| прым. мяздро́вы, -ая, -ае.

наво́дны, -ая, -ае (разм.).

Які прыведзены, прывезены аднекуль; чужы (часцей пра жывёл).

Наводныя жывёлы.

чорнагало́вы, -ая, -ае.

3 чорнымі валасамі (пра чалавека), з чорнай галавой (пра жывёл, птушак).

этало́гія, -і, ж.

Навука аб паводзінах жывёл у натуральных умовах.

|| прым. эталагі́чны, -ая, -ае.

падві́д, -у, мн. -ы, -аў, м.

У сістэматызацыі: падраздзяленне ўнутры аднаго віду.

Падвіды жывёл, раслін.

заатэ́хнія, -і, ж.

Навука аб развядзенні, утрыманні і выкарыстанні сельскагаспадарчых жывёл.

|| прым. заатэхні́чны, -ая, -ае.

прыпло́д, -у, М -дзе, м.

Патомства ў жывёл.

Штогодні п. авечак.

|| прым. прыпло́дны, -ая, -ае.

стра́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Орган стрававання чалавека і жывёл.

|| прым. стра́ўнікавы, -ая, -ае.

фа́ўна, -ы, ж.

Сукупнасць усіх відаў жывёл пэўнай мясцовасці ці геалагічнага перыяду.

Ф.

Белавежскай пушчы.