Verbum

бальша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вялікая дарога (у адрозненне ад прасёлачнай).

Праляглі бальшакі з бярозавымі прысадамі.

уто́мны, -ая, -ае (разм.).

Які даводзіць да стомы, зморанасці.

Утомная дарога.

Утомная гарачыня.

|| наз. уто́мнасць, -і, ж.

паго́н¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дарога, па якой гоняць жывёлу на папас.

|| прым. паго́нны, -ая, -ае.

прасе́ка, -і, ДМ -е́цы, мн. -і, -се́к, ж.

Дарога, вузкая паласа ў лесе, лесапарку, ачышчаная ад дрэў.

ляжнё́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -нёвак, ж. (спец.).

Дарога з насланага бярвення.

|| прым. ляжнёвачны, -ая, -ае.

малае́зджаны, -ая, -ае.

1. На якім мала ездзілі.

М. конь.

2. Па якім рэдка, мала ездзяць.

Малаезджаная дарога.

зі́мнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Дарога, пракладзеная прама па снезе для язды зімой.

|| прым. зі́мнікавы, -ая, -ае.

зледзяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пакрыўся лёдам, ператварыўся ў лёд.

Зледзянелая дарога.

2. Халодны, як лёд; адубелы.

Зледзянелыя рукі.

вако́льны, -ая, -ае.

1. Размешчаны вакол.

Вакольныя нівы.

2. Які ляжыць у баку ад самага кароткага шляху.

Вакольная дарога.