Verbum

паго́н¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дарога, па якой гоняць жывёлу на папас.

|| прым. паго́нны, -ая, -ае.

бальша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вялікая дарога (у адрозненне ад прасёлачнай).

Праляглі бальшакі з бярозавымі прысадамі.

уто́мны, -ая, -ае (разм.).

Які даводзіць да стомы, зморанасці.

Утомная дарога.

Утомная гарачыня.

|| наз. уто́мнасць, -і, ж.

ляжнё́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -нёвак, ж. (спец.).

Дарога з насланага бярвення.

|| прым. ляжнёвачны, -ая, -ае.

малае́зджаны, -ая, -ае.

1. На якім мала ездзілі.

М. конь.

2. Па якім рэдка, мала ездзяць.

Малаезджаная дарога.

прасе́ка, -і, ДМ -е́цы, мн. -і, -се́к, ж.

Дарога, вузкая паласа ў лесе, лесапарку, ачышчаная ад дрэў.

гра́зкі, -ая, -ае.

1. Пакрыты граззю.

Гразкая дарога.

2. Багністы, топкі.

Гразкае дно ў вадаёме.

|| наз. гра́зкасць, -і, ж.

вако́льны, -ая, -ае.

1. Размешчаны вакол.

Вакольныя нівы.

2. Які ляжыць у баку ад самага кароткага шляху.

Вакольная дарога.

аслі́знуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; аслі́з, -зла; зак. (разм.).

Пакрыцца сліззю; стаць коўзкім.

Дарога аслізла.