Verbum

жу́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Карыстацца жульніцкімі прыёмамі; махляваць, ашукваць.

Ж. у гульні.

|| зак. зжу́льнічаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. жу́льнічанне, -я, н.

за́баўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -бавак, ж.

1. Тое, што і забава.

2. Рэч, якая служыць для гульні дзецям; цацка.

прайгра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ешся; зак.

Апынуцца ў пройгрышы, прайграць у азартныя гульні многа грошай.

|| незак. прайграва́цца, -раю́ся, -рае́шся, -рае́цца; -раёмся, -раяце́ся, -раю́цца.

ма́заць², ма́жу, ма́жаш, ма́жа; маж; незак. (разм.).

Рабіць промахі (пры стральбе, у гульні).

М. з ружжа.

|| зак. прама́заць, -ма́жу, -ма́жаш, -ма́жа; -ма́ж.

ру́ха, -і, ДМ ру́се, мн. -і, рух, ж.

Невялікі цыліндрычны драўляны валік для гульні ў гарадкі.

Адной бітой выбіў пяць рух.

ручы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ру́чыць; незак., звычайна безас. (разм.).

Удавацца, везці, шчасціць.

Мне не ручыць у гульні на грошы.

мі́на², -ы, мн. -ы, мін, ж.

Выраз твару.

◊

Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні — за знешняй бесклапотнасцю старацца схаваць сваё незадавальненне, свае непрыемнасці.

штрафні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Ваеннаслужачы штрафной часці.

2. У спорце: ігрок, часова пазбаўлены ўдзелу ў гульні за парушэнне правіл (разм.).