даспрача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Закончыць спрэчку (спрэчкі).

2. Доўга спрачаючыся, дайсці да непрыемных вынікаў. Даспрачаліся да бойкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Часта мяняючы што‑н., дайсці да непрыемных вынікаў. Дамяняўся, што ні з чым астаўся. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далга́цца і даілга́цца, ‑лгуся, ‑лжэшся, ‑лжэцца; ‑лжомся, ‑лжацеся; зак.

Разм. Ілгучы, дайсці да непрыемных вынікаў. Далгаўся да таго, што ніхто не верыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Сума, на якую даход перавышае выдаткі.

Чысты п.

2. Абагульняючы паказчык фінансавых вынікаў гаспадарчай дзейнасці прадпрыемства.

3. перан. Карысць, выгада (разм.).

Які п. нам з гэтага?

4. Пра з’яўленне патомства (у сям’і, гаспадарцы і пад.; разм.).

Чакаць прыбытку ў хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малапрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова прадукцыйны, які дае мала станоўчых вынікаў. Малапрадукцыйная праца.

2. Які дае недастатковую колькасць прадукцыі. Малапрадукцыйная жывёла. Малапрадукцыйная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хны́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. хныкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Хто справу хныканнем распачынае, Той добрых вынікаў не мае. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.

2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датанцава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.

Разм.

1. Пратанцаваць да якога‑н. часу. Датанцаваліся да самай раніцы.

2. Многа танцуючы, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязру́чны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены зручнасці ў карыстанні; дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Нязручнае месца.

Вузкі н. праход.

2. Які не садзейнічае поспеху, непрыдатны для дасягнення жаданых вынікаў.

Н. момант.

3. Няёмкі ў якіх-н. адносінах, які абцяжарвае працу (пра інструмент, работу і пад.).

Н. гэблік.

|| наз. нязру́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.

1. Завяршыць сваю адукацыю, закончыць навучанне чаму-н.

Вайна не дазволіла д.

2. да чаго. Правучыцца да якога-н. тэрміну.

Д. да восьмага класа.

3. да чаго. Працяглай вучобай давесці сябе да якіх-н. непрыемных вынікаў (разм.).

Давучыцца да прытуплення зроку.

|| незак. даву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)