засы́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць засыпку ў печ руды, вугалю і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглямы́йка, ‑і, ж.

Фабрыка па абагачэнню каменнага вугалю шляхам вымывання з яго дамешак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́шкуль, ‑я, м.

Вугальны аловак, палачка драўнянага вугалю для рысавання, устаўленая ў рэйсфедэр.

[Ад ням. Reißkohle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кокс ’від цвёрдага паліва з каменнага вугалю або торфу’ (ТСБМ, Яруш.). Запазычанне праз рус. кокс з ням. Koks ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 194).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вугледрабі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для драблення каменнага вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вугля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Вагон, прыстасаваны для перавозу вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́льванне ср. нава́ливание, нава́лка ж.;

н. ву́галю — нава́ливание (нава́лка) у́гля́; см. нава́льваць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коксахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хімічнай перапрацоўкі каменнага вугалю шляхам каксавання. Коксахімічны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скіпе́цца, ‑піцца; зак.

Спец. Сплавіцца, злучыцца ў цвёрдую масу ад высокай тэмпературы. Скіпеліся кавалкі вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., чаго.

Спец. Вырубіць, здабыць у шахце (пра каменны вугаль). Нарубіць вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)