прывадні́цца, -адню́ся, -о́днішся, -о́дніцца; зак.

Пра лятальны апарат, парашутыста: апусціцца на ваду.

|| незак. прывадня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. прывадне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паспуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Спусціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. сабак з прывязі.

П. ваду ў канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гідрасамалёт, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

Самалёт, прыстасаваны для пасадкі на ваду і ўзлёту з вады.

|| прым. гідрасамалётны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усплёснуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак.

Плёснуць, з шумам узняць уверх (ваду, вадкасць).

Рыба ўсплёснула ў рацэ.

|| незак. усплёскваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нырэ́ц², -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Вадаплаўная птушка сямейства качыных, якая здабывае сабе корм, ныраючы пад ваду.

|| прым. нырцо́вы, -ая, -ае.

Нырцовая качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыстылява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што (спец.).

Ачысціць (ачышчаць) перагонкай.

Д. ваду.

|| наз. дыстыля́цыя, -і, ж.

|| прым. дыстыляцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скаламу́ціць сов. взмути́ть, взбаламу́тить;

с. ваду́ — взмути́ть (взбаламу́тить) во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыці́ць несов. сыти́ть;

с. ваду́ мёдам — сыти́ть во́ду мёдом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дашча́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Будыніна з дошак.

Улетку і ў дашчаніку добра.

2. Вялікая лодка з плоскім дном.

Д. ваду прапускае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́лы, -ая, -ае.

1. Які адтаў пад уздзеяннем цяпла.

Т. снег.

Талая зямля.

2. Які ўтварыўся ад раставання снегу або лёду (пра ваду).

Талая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)