гіпнатызёр, ‑а, м.

Чалавек, які мае здольнасць гіпнатызаваць; урач, які лечыць гіпнозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзяйсня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна здзейсніць, які можа здзейсніцца. Здзяйсняльныя жаданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пятлі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятліцы; які носяць у пятліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саксаў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самалі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самалійцаў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарацы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сарацынаў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святломаскіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да святломаскіроўкі, які служыць для святломаскіроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельджу́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сельджукаў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сладастра́сны, ‑ая, ‑ае.

Які адрозніваецца пачуццёвымі схільнасцямі, які імкнецца да пачуццёвых асалод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́ткаў, ‑ава.

Які мае адносіны да таткі ​1, які належыць татку ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)