гідрафо́н, ‑а, м.

Прыбор для прыёму гукавых хваляў, якія ўзнікаюць і распаўсюджваюцца ў вадзе.

[Ад грэч. hýdōr — вада і phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладзі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для гладжання чаго‑н. Гладзільная машына. Гладзільны капыл. Гладзільная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гліназёму. // Прызначаны для перапрацоўкі гліназёму. Гліназёмны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вырабу гонты. Гонтавы матэрыял. // Зроблены з гонты. Гонтавы дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гутаперчано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе сок, прыгодны для вырабу гутаперчы. Гутаперчаносныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Вучоны, прымацаваны да навуковай установы для падрыхтоўкі доктарскай дысертацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухме́сны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на два месцы, для двух чалавек. Двухмеснае купэ. Двухмесная палатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мна, ‑ы; Р мн. ‑мен; ж.

Прамысловая печ для выплаўкі чыгуну з жалезнай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыво́тня, ‑і, ж.

Хлеў або павець для дроў. У дрывотні бацька.. калоў дровы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубі́льнік, ‑у, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для дублення скур або іншай сыравіны. Штучныя дубільнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)