фермента́цыя, ‑і, ж.

Спец. Працэс браджэння. Ферментацыя тытуню.

[Ад лац. fermentare — выклікаць браджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізія́тр, ‑а, м.

Спец. Тое, што і фізіятэрапеўт.

[Ад грэч. phisis — прырода і iatēr — урач.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіятры́я, ‑і, ж.

Спец. Тое, што і фізіятэрапія.

[Ад грэч. phisis — прырода і iatreia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франклініза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адзін з метадаў электралячэння.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаўтварэ́нне, ‑я, н.

Спец. Тое, што і цеплапрадукцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклёўшчык, ‑а, м.

Спец. Тое, што і цыклявальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклява́льнік, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца цыклёўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́цэр, ‑у, м.

Спец. Тое, што і цыцэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтрапла́н, ‑а, м.

Спец. Сярэдняя частка крыла самалёта.

[Ад слова цэнтр і лац. planum — плоскасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарві́ць, ‑віць; незак.

Спец. Адкладваць яйцы, пладзіць чарву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)