павеліча́льнік, ‑а, м.

У фатаграфіі, кіно і пад. — апарат для павелічэння здымка пры капіраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаўжа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога што‑н. падаўжаецца. Падаўжальнік для электрычнага шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Тасьма, рызінка для падвязвання панчох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́так, ‑тку, м.

Спецыяльна прыгатаваная для піцця вадкасць. Прахаладжальныя напіткі. Спіртныя напіткі. Мядовы напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неалагі́зм, ‑у, м.

Словы або выразы, якія з’яўляюцца ў мове для абазначэння новых паняццяў.

[Ад грэч. neos — новы і lógos — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недысерта́бельны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які не адпавядае патрабаванням, недастатковы для напісаныя дысертацыі. Недысертабельная тэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратру́та, ‑ы, ДМ ‑труце, ж.

Хімічны прэпарат для пратручвання, абеззаражвання насення, пасадачнага матэрыялу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціўда́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для засцярогі ад удараў; супрацьударны. Гадзіннік з проціўдарным устройствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процішумавы́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для засцярогі чалавека ад шкоднага ўздзеяння шуму; супрацьшумавы. Процішумавыя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыціскны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які служыць для прыціскання, з’яўляецца прыціскачом. Прыціскная лапка. Прыціскная гайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)