акісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, здольнае выклікаць акісленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаўні́цель, ‑я, м.

Спец. Тое, што і запаўняльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́льшчык, ‑а, м.

Спец. Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заднепаднябенны. Велярныя зычныя гукі.

[Ад лац. velaris — паднябенны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вогнеахо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ахоўвае ад агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбіўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Зроблены шляхам выбівання, чаканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэдыкаты́ўнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць прэдыката. Катэгорыя прэдыкатыўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэзерва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Засцеражэнне ад чаго‑н.

[Ад лац. praesevare — папярэджваць, засцерагаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэсшпа́н, ‑у, м.

Спец. Шчыльна спрасаваны, глянцаваны кардон.

[Ням. Preßspan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхагене́зіс, ‑у, м.

Спец. Тое, што і псіхагенез.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)