кіслава́льнік, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца кіславаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́нчык, ‑а, м.

Спец. Драўляная аснова кавалерыйскага сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лігні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і лігнітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпо́ма,

Спец. Дабраякасная пухліна з тлушчавай тканкі; тлушчак.

[Ад грэч. lipos — тлушч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малагабары́тнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць малагабарытнага. Малагабарытнасць машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітэраты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Шматразовы, мнагакратны. Ітэратыўны дзеяслоў.

[Ад лац. iterativus — які часта паўтараецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льшчык, ‑а, м.

Спец. Майстар, які займаецца залачэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замыка́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, якое ўтварае замыканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднафа́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адну фазу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айко́нім, ‑а, м.

Спец. Уласнае імя населенага пункта.

[Ад грэч. oikos — жыллё і onoma — імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)