Verbum

не́мцы, -аў, адз. не́мец, -мца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Германіі.

|| ж. не́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. няме́цкі, -ая, -ае.

непада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца або з цяжкасцю паддаецца якому-н. уздзеянню.

Н. матэрыял.

2. Няўступчывы, упарты.

Н. характар.

|| наз. непада́тлівасць, -і, ж.

непажада́ны, -ая, -ае.

Такі, якога не жадаюць, які не адпавядае чыім-н. жаданням, інтарэсам.

Непажаданая кандыдатура.

Спазняцца на працу непажадана (прысл.).

|| наз. непажада́насць, -і, ж.

непазнава́льны, -ая, -ае.

1. Які змяніўся настолькі, што яго цяжка пазнаць.

Непазнавальная вёска.

2. Недаступны пазнанню.

У свеце няма нічога непазнавальнага.

|| наз. непазнава́льнасць, -і, ж.

несумяшча́льны, -ая, -ае.

Такі, які не можа існаваць побач, сумесна, адначасова з кім-, чым-н.

Несумяшчальныя паняцці.

Несумяшчальныя характары.

|| наз. несумяшча́льнасць, -і, ж.

Псіхалагічная н.

нудо́та, -ы, ДМ -до́це, ж. (разм.).

1. Тое, што і нуда (у 1 і 3 знач.).

2. Пра млосны стан, які бывае перад ірвотай.

нява́жны, -ая, -ае.

1. Які не мае вялікага значэння; малазначны.

Няважная справа.

2. Не зусім добры; дрэнны.

Н. тавар.

Н. настрой.

|| наз. нява́жнасць, -і, ж.

нязна́чны, -ая, -ае.

1. Невялікі па колькасці, велічыні, сіле.

Нязначная сума грошай.

2. Які не мае істотнага значэння, малаважны.

Нязначныя змены.

|| наз. нязна́чнасць, -і, ж.

няспы́нны, -ая, -ае.

1. Такі, што адбываецца бесперастанку, не спыняецца.

Няспыннае цячэнне ракі.

2. Які рухаецца суцэльнай паласой.

Няспыннае людское мора.

|| наз. няспы́ннасць, -і, ж.

няўзбро́ены, -ая, -ае.

Які не мае пры сабе зброі.

◊

Няўзброеным вокам (відаць) —

1) без дапамогі аптычных прыбораў;

2) лёгка і адразу (пра відавочнае, зусім зразумелае).