полімарфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і паліморфны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полымегасі́цель, ‑я, м.

Спец. Прыбор для гашэння полымя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для прабіўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамалёўванне, ‑я, н.

Спец. Тое, што і прамалёўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алерге́н, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое выклікае алергію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антытэ́зіс, ‑а, н.

Спец. Суджэнне, якое проціпастаўляецца тэзісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апафе́гма, ‑ы, ж.

Спец. Кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

[Грэч. apóphthegma — кароткае трапнае слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахідэ́рмія, ‑і, ж.

Спец. Паталагічнае патаўшчэнне скуры; слановасць.

[Ад грэч. pachydermia — таўстаскурасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераграва́льнік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і параперагравальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)