Verbum

насавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. нос.

2. Які выгаворваецца ў нос.

Насавое вымаўленне.

3. Прызначаны для носа.

Насавая хустачка.

4. Які знаходзіцца на носе судна, самалёта і інш.

Насавая частка палубы.

грэнадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай і некаторых сучасных арміях: ваеннаслужачы некаторых прывілеяваных пяхотных ці кавалерыйскіх палкоў, першапачаткова прызначаных для штурму варожых умацаванняў.

Рота грэнадзёраў.

|| прым. грэнадзёрскі, -ая, -ае.

гумно́, -а́, мн. гу́мны і (з ліч. 2, 3, 4) гумны́, -аў, н.

Вялікая халодная будыніна для складвання і абмалоту збожжа, а таксама пляцоўка перад гэтай будынінай.

|| прым. гуме́нны, -ая, -ае.

гурто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. гл. гурт.

2. Група людзей з агульнымі інтарэсамі, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці, сумесных заняткаў.

Драматычны г.

|| прым. гуртко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

дэмакраты́зм, -у, м.

1. Дэмакратычная форма кіравання, дэмакратычная будова грамадства, наяўнасць дэмакратычных свабод для шырокіх мас.

2. Прастата ладу жыцця, даступнасць у зносінах з людзьмі.

Д. поглядаў.

Д. ва ўкладзе жыцця.

ёрш¹, ярша́, мн. яршы́, яршо́ў, м.

1. Невялікая прэснаводная касцістая рыба сямейства акунёвых з калючымі плаўнікамі.

2. Шчотка для мыцця бутэлек, посуду і пад.

|| прым. яршо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

про́йгрыш, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Няўдачны для каго-н. зыход гульні, спаборніцтва і пад.

Застацца ў пройгрышы.

2. Сума грошай, страчаная пры гульні.

Вялікі п.

|| прым. про́йгрышны, -ая, -ае.

прыпра́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

1. чым. Прыбавіць чаго-н. для смаку (да стравы).

П. суп таматам.

2. Прыладзіць, прымацаваць.

П. пастронкі да ворчыка.

|| незак. прыпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

прыстасава́нне, -я, н.

1. гл. прыстасавацца, прыстасаваць.

2. мн. -і, -яў. Прадмет, любое ўстройства, пры дапамозе якога выконваецца якое-н. дзеянне, работа; увогуле — прыбор, механізм.

П. для заціску дэталі.

Фільтравальнае п.

пы́цель, пы́тля і пы́тлю, мн. пы́тлі, пы́тляў, м.

1. пы́тля. Вальцовы млын для пытлявання.

2. пы́тлю. Пытляваная мука.

◊

Даць (задаць) пытлю каму (разм.) — даць наганяй, аб’явіць вымову.

|| прым. пы́цельны, -ая, -ае.