палеаантрапало́гія, ‑і, ж.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае фізічны тып і эвалюцыю выкапнёвага чалавека.

[Ад грэч. palaios — старажытны, anthrōpos — чалавек і logia — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейрафізіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел фізіялогіі, які вывучае функцыі нервовай сістэмы чалавека і жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непераадо́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што немагчыма адолець. Непераадольная, усеабдымная стома апанавала чалавека. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прыгоднага. Прыгоднасць чалавека да працы. Прыгоднасць ежы да спажывання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультрагу́к, ‑у, м.

Спец. Гук, утвораны хістаннямі высокай частаты (не ўспрымаецца вухам чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фека́ліі, ‑лій; адз. фекалія, ‑і, ж.

Спец. Сумесь цвёрдых і вадкіх спаражненняў чалавека.

[Ад лац. faex, faecis — асадак, адстой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпістрафе́й, ‑я, м.

Спец. Другі шыйны пазванок у наземных пазваночных жывёл і чалавека.

[Ад грэч. epistréphō — круціцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бара́н¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Жвачная млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх з густой воўнай і выгнутымі рагамі.

Горны б.

2. Самец авечкі.

3. перан. Пра тупога, някемлівага чалавека (лаянк.).

◊

Уперціся як баран (разм., неадабр.) — пра ўпартага чалавека.

Як баран на новыя вароты (глядзець) (разм.) — глядзець на што-н. разгублена, нічога не разумеючы.

|| памянш.-ласк. бара́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. барано́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Б. лой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загуби́ть сов.

1. разг. загубі́ць; (уничтожить — ещё) зні́шчыць, мног. пазнішча́ць;

загуби́ть челове́ка загубі́ць чалаве́ка;

загуби́ть тала́нт загубі́ць та́лент;

2. (истратить без пользы) прост. змарнава́ць, зглумі́ць, загубі́ць, стра́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рысь¹, ж.

1. Спосаб бегу каня (або іншай жывёлы), пры якім адначасова выносяцца наперад ногі пярэдняя левая і задняя правая або пярэдняя правая і задняя левая.

Ехаць рыссю.

2. Часты і павольны бег чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)