Verbum

ёт, ‑а, М ёце, м.

Назва зычнага гука, які ў лацінскім алфавіце абазначаецца літарай «j», а ў беларускай мове літарай «й» або не мае спецыяльнага літарнага абазначэння.

жако́б, нескл., м.

Назва стылю мэблі чырвонага дрэва з упрыгожаннямі з бронзы (у 18 ст.), пазней (у 19 ст.) з упрыгожаннямі ў выглядзе наклееных палосак з латуні.

[Ад прозвішча сям’і французскіх майстроў 18 — 1‑й паловы 19 стст. Jacob.]

му́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Ласкавая назва кошкі. Цыля трымала ў хаце цэлы каціны гадавальнік — аж шэсць, самай рознай масці мурак. Сачанка.

перакаці́-по́ле, ‑я, н.

Назва некаторых стэпавых траў, якія пасля выспявання адрываюцца ветрам ад кораня і, сплёўшыся ў клубкі, перакочваюцца з аднаго месца ў другое, раскідаючы насенне.

праўдалю́бец, ‑бца, м.

Тое, што і праўдалюб. Паэт-праўдалюбец і не можа ўтаіць ад сучасніка, што свет пакуль бачыцца «пры святле маланак» (назва апошняй кнігі Панчанкі). Лужанін.

самады́йцы, ‑аў; адз. самадыец, ‑дыйца, м.; самадыйка, ‑і, ДМ ‑дыйцы; мн. самадыйкі, ‑дыек; ж.

Прынятая ў савецкай навуцы назва роднасных паўночных народаў (ненцаў, селькупаў і інш.).

токапрыёмнік, ‑а, м.

1. Прыстасаванне для перадачы току з кантрольнага проваду (або рэйкі) рухавіку электратранспарту. Токапрыёмнік тралейбуса.

2. Назва розных прыбораў, у якіх адбываецца ператварэнне электрычнай энергіі.

трыцца́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Тое, што і трыццацірублёўка. // Назва розных прадметаў (аўтобус, тралейбус маршруту № 30 і пад.), якія нумаруюцца лічбай 30.