ла́патнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто пляце і прадае лапці (уст.).

2. Той, хто ходзіць у лапцях (пра беднага селяніна; уст.).

3. Неадукаваны, некультурны, адсталы чалавек (звычайна як лаянкавае слова; пагард.).

Вахлак, л. няшчасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фармулёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фармуляваць.

2. Сфармуляваная думка; формула. Гадзіны з тры я падганяў слова да слова, сказ да сказа, шукаў выразных фармулёвак, апісваў падзеі і факты так, што яны набывалі выразнае грамадска-палітычнае гучанне. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыла́ты прям., перен. крыла́тый;

~тая пту́шка — крыла́тая пти́ца;

~тая ду́мка — крыла́тая мысль;

○ ~тыя сло́вы — крыла́тые слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недака́заны

1. прич. недоска́занный;

2. прич. недока́занный;

3. в знач. прил. недоска́занный;

~ныя сло́вы — недоска́занные слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакаві́ты прям., перен. со́чный;

~ная трава́ — со́чная трава́;

с. я́блык — со́чное я́блоко;

~тае сло́ва — со́чное сло́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мыля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Абл. Рабіць памылкі, памыляцца. Дзеці мардаваліся, мыляліся, некаторыя плакалі, пішучы гэтае слова. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакру́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад перакруціць.

2. у знач. прым. Разм. Няправільны, перайначаны. Перакручанае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

складападзе́л, ‑у, м.

1. У лінгвістыцы — мяжа паміж двума сумежнымі складамі ў слове.

2. Падзел слова на склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы школьніку, яго ўзросту. Са школьніцкай гарэзлівасцю крыкнула.. Любка [Коху]: — Ты зусім не ведаеш.. слова [патрыятызм]. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаве́тны, -ая, -ае.

1. Дарагі для каго-н., задушэўны

Запаветная мара.

Запаветныя думкі.

2. Які па-асабліваму цэніцца, старанна аберагаецца.

З. куточак.

З. талісман.

3. Звязаны з наказам, тайнай умовай.

Запаветнае слова.

|| наз. запаве́тнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)