зэт, ‑а, М зэце, м.
1. Назва апошняй літары (z) лацінскага алфавіта.
2. У матэматыцы — невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (разам з літарамі x, y).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інду́сы, ‑аў; адз. індус, ‑а, м.; індуска, ‑і, ДМ ‑дусцы; мн. індускі, ‑сак; ж.
1. Паслядоўнікі індуізму.
2. Устарэлая назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі; індыйцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднадо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае семя з адной семядолі. Аднадольныя расліны. // у знач. наз. аднадо́льныя, ‑ых. Назва класа такіх раслін. Вядома каля 30 тысяч відаў аднадольных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сарма́ты, ‑аў; адз. сармат, ‑а, М ‑маце, м.
Агульная назва качавых плямён, якія жылі галоўным чынам у стэпах Прычарнамор’я ў 3–4 ст. да н. э.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сі 1, нескл., н.
У музыцы — сёмы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.
[Іт. si.]
сі 2, нескл., ж.
Скарочаная назва Міжнароднай сістэмы адзінак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэўто́ны, ‑аў; адз. тэўтон, ‑а, м.; тэўтонка, ‑і, ДМ ‑нцы; тэўтонкі, ‑нак; ж.
Старажытныя плямёны германскага паходжання. // Кніжн. Ужываецца часам як агульная назва германскіх народаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бюро́, нескл., н.
1. Назва кіруючай часткі некаторых органаў, устаноў, арганізацыі, а таксама пасяджэнне яе складу. Бюро райкома партыі. Бюро ЦК КПБ.
2. Назва некаторых устаноў, кантор і пад. Даведачнае бюро. Бюро надвор’я. Канструктарскае бюро.
3. Пісьмовы стол з шуфлядамі для захоўвання папер. Нічыпар запаліў лямпу, не спяшаючыся падышоў да арэхавага бюро з патаемнымі скрынямі. Асіпенка.
•••
Бюро добрых паслуг — установа для задавальнення шырокіх патрэб насельніцтва.
[Фр. bureau.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Ласкавая назва кошкі. Цыля трымала ў хаце цэлы каціны гадавальнік — аж шэсць, самай рознай масці мурак. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праўдалю́бец, ‑бца, м.
Тое, што і праўдалюб. Паэт-праўдалюбец і не можа ўтаіць ад сучасніка, што свет пакуль бачыцца «пры святле маланак» (назва апошняй кнігі Панчанкі). Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ардына́та, ‑ы, ДМ ‑наце; Р мн. ‑аў; ж.
У геаметрыі — назва аднаго з двух (трох) лікаў, якая вызначае становішча пункта на плоскасці адносна прамавугольнай сістэмы каардынатаў.
[Ад лац. ordinatus — упарадкаваны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)