упра́ва², -ы, мн. -ы, -а́ў, ж.
1. Магчымасць зладзіць, управіцца з кім-, чым-н.
Знайсці ўправу на каго-н. Няма ўправы на гэтага абібока.
2. Назва некаторых мясцовых устаноў у дарэвалюцыйны час.
Земская ў.
Валасная ў.
|| прым. упра́ўскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фармалі́зм, -у, м.
1. Прытрымліванне якіх-н. знешніх форм на шкоду сутнасці справы.
Бюракратычны ф.
2. У мастацтве, эстэтыцы і іншых гуманітарных навуках: агульная назва кірункаў, якія абсалютызуюць ролю формы, знешняга выражэння.
Ф. у літаратуразнаўстве.
|| прым. фармалісты́чны, -ая, -ае і фармалі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
многаабяца́ючы, ‑ая, ‑ае.
1. Які падае вялікія надзеі. Многаабяцаючы вучоны.
2. перан. У якім заключаецца намёк на што‑н., абяцанне чаго‑н. Многаабяцаючая назва кнігі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наго́ткі, ‑так; адз. наготка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Назва аднагадовых садовых раслін сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі і насеннем, падобным на птушыны кіпцюр; кракос.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насякомае́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які корміцца насякомымі. Насякомаедныя расліны.
2. у знач. наз. насякомае́дныя, ‑ых. Назва атрада млекакормячых, да якога адносяцца вожык, крот і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незапа́мятны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі даўні. Ляжыць гэты белы камень тут з незапамятных часоў, і старыя кажуць, што ад яго і назва вёскі пайшла — Белая. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асігна́цыя, ‑і, ж.
Назва папяровых грашовых знакаў, якія выпускаліся ў Расіі з 1769 да 1843 г. Курс рубля асігнацыямі. Размен асігнацый. // Папяровы грашовы знак наогул.
[Фр. assignation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калчада́н, ‑у, м.
Агульная назва мінералаў, якія з’яўляюцца сярністымі, мыш’яковістымі, а таксама сурмяністымі злучэннямі металаў (жалеза, медзі і інш.). Серны калчадан. Жалезны калчадан. Медны калчадан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загало́вак, ‑лоўка, м.
Назва кнігі, часопіса, артыкула і пад. Загаловак апавядання. Загаловак артыкула. □ — «У лапах самацёку», — прачытаў Жыжка загаловак заметкі і глянуў на старшыню. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабселько́ры, ‑аў; адз. рабселькор, ‑а, м.
Агульная назва рабочых і сельскіх карэспандэнтаў. Удзельнікі нарады заслухалі і абмеркавалі даклад аб задачах рабселькораў і насценнага друку. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)