Verbum

прабо́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Ручны інструмент для прабівання невялікіх адтулін у метале, каменнай сцяне і пад.

праграмава́нне, -я, н. (спец.).

1. гл. праграмаваць.

2. Раздзел прыкладной матэматыкі і вылічальнай тэхнікі, які распрацоўвае метады складання праграм.

празе́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Спецыяліст у клініцы, бальніцы, які займаецца анатаміраваннем трупаў.

|| прым. празе́ктарскі, -ая, -ае.

непрахо́днасць, -і, ж.

1. гл. непраходны.

2. Няздольнасць прапускаць што-н. (аб органах чалавека або жывёлы; спец.).

Н. кішэчніка.

падва́хтавы, -ая, -ае (спец.).

Такі, які павінен заступіць на вахту для змены тых, хто стаіць на вахце.

П. матрос.

пакла́ды, -аў, адз. пакла́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

Тое, што і залежы (у 1 знач.).

П. калійнай солі.

васко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. (спец.).

Васкаваная папера для чарцяжоў, адбіткаў з рататара і пад.

ватэрлі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж. (спец.).

Лінія на борце, да якой судна апускаецца ў ваду пры нармальнай асадцы.

выдзіма́нне, -я, н.

1. гл. выдзьмуць.

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра (спец.).

вышука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Той, хто займаецца вышуканнем.

Інжынер-в.

|| прым. вышука́льны, -ая, -ае.

В. атрад.