Verbum

во́інскі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да ваеннай справы, ваеннай службы.

Воінская павіннасць.

Усеагульны в. абавязак.

2. Уласцівы воіну (высок.).

Воінская доблесць.

вы́маклы, -ая, -ае.

1. Прамоклы, мокры.

Вымаклае адзенне.

2. Які загінуў ад празмернай вільгаці.

Вымаклыя пасевы.

|| наз. вы́макласць, -і, ж. (да 2 знач.).

вы́сахлы, -ая, -ае.

1. Такі, з якога выпарылася вільгаць.

Высахлая рэчка.

2. Які ссох, перастаў жыць.

Высахлае дрэва.

3. перан. Схуднелы.

В. твар.

газападо́бны, -ая, -ае.

Які мае фізічныя ўласцівасці газу¹ (у 1 знач.); падобны на газ¹ (у 1 знач.).

Газападобнае паліва.

|| наз. газападо́бнасць, -і, ж.

гарба́рны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вырабу і апрацоўкі шкур і гандлю імі, а таксама зроблены са шкуры.

Г. завод.

Гарбарныя вырабы.

азначэ́нне², -я, н.

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

Дапасаванае а.

|| прым. азнача́льны, -ая, -ае.

анама́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

1. Сукупнасць уласных імён мовы.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае ўласныя імёны.

|| прым. анамасты́чны, -ая, -ае.

антыква́рны, -ая, -ае.

1. Старадаўні і каштоўны.

Антыкварная ваза.

2. Які мае адносіны да гандлю старадаўнімі рэчамі.

А. магазін.

|| наз. антыква́рнасць, -і, ж.

асо́бы, -ая, -ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне.

А. аддзел.

Асобае даручэнне.

2. Адметны, не падобны да іншых, асаблівы.

Асобая думка.

астраля́бія, -і, мн. -і, -бій, ж.

Астранамічны і геадэзічны вугламерны інструмент, які выкарыстоўваўся раней для вызначэння становішча нябесных цел, пры здымцы планаў мясцовасці.