сайга́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сайгі, сайгака; які належыць, уласцівы ім. Сайгачы статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сакратара, належыць, уласцівы яму. Сакратарская пасада. Сакратарскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свяшчэнніка, уласцівы, належыць яму. Свяшчэнніцкі сан. Свяшчэнніцкая раса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сінгалаў, сінгальцаў, які належыць, уласцівы ім. Сінгальская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамаро́хаў, ‑ава.

Які мае адносіны да скамароха, уласцівы яму; такі, як у скамароха. Скамарохаў каўпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тагале́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Тога, тагалезцаў, які належыць, уласцівы ім. Тагалезская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыя́савы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да трыясу, уласцівы яму. Трыясавыя адкладанні. Трыясавая флора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. і разм. Які мае адносіны да фігляра, уласцівы фігляру. Фіглярскі жэст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́скі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да чарамісаў, які належыць, уласцівы ім. Чараміская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́дскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да чудзі, які належыць, уласцівы ёй. Чудскія абрады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)