размеркава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якая размяркоўвае што-н.

2. Установа, якая ведае размеркаваннем каго-н. (раненых па шпіталях, дзяцей-сірот па дзіцячых дамах).

3. Магазін, які адпускае тавары па пэўных нормах (уст.).

4. Прыстасаванне для размеркавання электрычнага току, газу, вады і пад.

Р. электраэнергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вага́ць ’паглыбляць барозны пасля сяўбы для сцёку вады’ (Жд., Інстр. I). Слова балтыйскага паходжання; параўн. літ. vagà ’баразна’, vagóti ’рабіць барозны’. Гл. вагаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карму́шка 1 ’пасуда для кармлення’, да корм (гл.).

Карму́шка 2 ’страва з халоднай вады, кусочкаў хлеба з соллю або цукрам’ (Сцяшк.), да папярэдняга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каляро́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць каляровага (у 1 знач.); рознакаляровасць. Над рачулкай стаялі голыя вербы, адна была рудога колеру, другая жоўтага, трэцяя сіняватага, чацвёртая чырванаватага. І гэтая каляровасць дрэў дапаўняла вялікае багацце і мноства ўсяго, што было ў чалавека перад вачамі. Чорны.

2. Наяўнасці, таго або іншага колеру ў чым‑н. Шкала каляровасці вады. Каляровасць вады. Каляровасць прамянёў сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадацёк, ‑у, м.

Спец. Агульная назва для натуральных і штучных водных патокаў (рэк, каналаў і пад.), якія маюць свабодную водную паверхню; паток вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батэрфля́й, ‑ю, м.

Адзін са спосабаў спартыўнага плавання, пры якім грабок робіцца ў вертыкальнай плоскасці і абедзве рукі адначасова выносяцца на паверхню вады.

[Ад англ. butterfly — матылёк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачэ́рпнуцца, ‑нецца і зачарпну́цца, ‑нецца; зак.

Разм. Набрацца пры чэрпанні (аб чым‑н. вадкім, сыпкім). Зачэрпнулася поўнае вядро вады. Зачарпнулася пяску ў чаравікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіхо́ткі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і зіхатлівы. З чорнага, блішчастага ад макраты каменнага жолаба, разбіваючыся аб скалу, ліўся, зіхоткі струмень вады. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кандэнса́тар, ‑а, м.

1. Цеплаабменны апарат для ператварэння ў вадкасць пары якога‑н. рэчыва (часцей вады) шляхам ахаладжэння.

2. Прыбор для накаплення электрычнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купа́льня, ‑і; Р мн. ‑лень; ж.

Лёгкая пабудова на вадзе для купання або каля вады для раздзявання купальшчыкаў. // Агароджаны ўчастак вадаёма для купання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)