раджа́, ‑ы́, м.

Княжацкі тытул у Індыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ад санскр. rājā — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, на імя якой выпісаны пераводны вэксаль.

[Ад лац. remittens — які адсылае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савіно́ўнік, ‑а, м.

Асоба, вінаватая ў чым‑н. сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхава́льнік, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахто́ўшчык, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая дае судна для перавозкі грузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэкада́вец, ‑даўца, м.

Спец. Асоба, якая выдае чэк ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахінша́х, ‑а, м.

Урачысты тытул персідскага шаха. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камерге́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: прыдворны чын старэйшага рангу, а таксама асоба, якая мае такі чын.

|| прым. камерге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне малодшага камандзіра ў арміях некаторых краін, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. капра́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіраўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Асоба, якая кіруе кім-, чым-н.

К. вытворчага аб’яднання.

|| ж. кіраўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кіраўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)