Verbum

мімі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Акцёр, які па-майстэрску валодае мімікай.

|| ж. мімі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Член урада, які стаіць на чале міністэрства (у 1 знач.).

М. замежных спраў.

|| прым. міністэ́рскі, -ая, -ае.

мнагаво́дны, -ая, -ае.

1. Паўнаводны (пра рэкі, вадаёмы).

Мнагаводныя рэкі Сібіры.

2. Багаты вадой; які добра арашаецца.

М. край.

|| наз. мнагаво́днасць, -і, ж.

мнагагра́нны, -ая, -ае.

1. Які мае некалькі граней.

М. камень.

2. перан. Рознабаковы, усебаковы.

М. талент.

|| наз. мнагагра́ннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

набіўны́, -а́я, -о́е.

1. Зроблены пры дапамозе набівання.

Н. матрац.

2. 3 набітым узорам.

Н. паркаль.

3. Які служыць для набівання.

Набіўная машына.

набра́клы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці.

Набраклыя дзверы.

2. Тое, што і набухлы (у 1 і 3 знач.).

наваспе́чаны, -ая, -ае (іран., жарт.).

Нядаўна створаны, арганізаваны або які нядаўна стаў кім-н., атрымаў якую-н. пасаду, званне.

Н. праект.

Н. студэнт.

нагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.

|| ж. нагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагля́дчыцкі, -ая, -ае.

неад’е́мны, -ая, -ае. (кніжн.).

Які з’яўляецца састаўной, арганічнай часткай каго-, чаго-н.; неадрыўны.

Народнасць — неад’емная рыса творчасці Якуба Коласа.

|| наз. неад’е́мнасць, -і, ж.

гвалто́ўны, -ая, -ае.

1. Які суправаджаецца гвалтам, прымусам.

Гвалтоўная смерць.

2. Раптоўны.

Г. агонь.

3. Бурны, парывісты.

Г. вецер.

|| наз. гвалто́ўнасць, -і, ж.