Verbum

во́кісел, -слу, мн. -слы, -слаў, м. (спец.).

Рэчыва, якое ўяўляе сабой злучэнне хімічнага элемента з кіслародам.

Прыродныя вокіслы.

вы́пат, -у, М -паце, м. (спец.).

Збіранне вадкасці з крывяносных сасудаў у якой-н. поласці цела пры запаленні.

вяне́чны, -ая, -ае.

1. гл. вянец.

2. Які мае адносіны да сардэчных сасудаў (спец.).

Вянечнае шво.

Вянечныя артэрыі.

вяно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

1. гл. вянок.

2. Частка кветкі, якая складаецца з пялёсткаў; венчык (спец.).

алергі́я, -і, ж. (спец.).

Павышаная адчувальнасць, імунная рэакцыя арганізма да ўздзеяння алергенаў (хваравіты стан).

|| прым. алергі́чны, -ая, -ае.

анемі́я, -і, ж. (спец.).

Малакроўе, змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу.

|| прым. анемі́чны, -ая, -ае.

апо́ка², -і, ДМ -о́цы, ж. (спец.).

Цвёрдая лёгкая горная парода, багатая на крэменязём.

|| прым. апо́кавы, -ая, -ае.

апярэ́нне, -я, н.

Пер’е ў птушак.

○

Хваставое апярэнне самалёта (спец.) — вертыкальныя і гарызантальныя плоскасці на задняй частцы самалёта.

бабі́на, -ы, мн. -ы, бабі́н, ж. (спец.).

У розных відах вытворчасці: род шпулі, валіка для намотвання чаго-н.

біято́кі, -аў, адз. біято́к, -у, м. (спец.).

Электрычныя напружанні ў органах, тканках і асобных клетачных элементах жывых арганізмаў.