Verbum

прасце́йшыя, -ых, адз. -ае, -ага, н. (спец.).

Тып аднаклетачных жывёлін, якія складаюцца з адной клеткі або калоны клетак.

прытаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (спец.).

Прывязаць рамянямі, тарокамі (да сядла).

|| незак. прытаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

прэпара́тар, -а, мн. -ы, -аў м. (спец.).

Спецыяліст, які вырабляе прэпараты (у 1 знач.).

|| прым. прэпара́тарскі, -ая, -ае.

разво́д², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Агляд і размеркаванне па пастах падраздзяленняў, прызначаных у каравул.

залі́ць², залю́, зо́ліш, зо́ліць; зо́лены і залёны; незак., што (спец.).

Апрацоўваць (шкуры) растворам вапны.

|| наз. зале́нне, -я, н.

запа́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прылада для ўзворвання глебы на невялікую глыбіню або для засыпання зерня.

засе́ка, -і, ДМ -се́цы, мн. -і, -се́к, ж. (спец.).

Завала са ссечаных і наваленых крыж-накрыж дрэў.

збой², збо́ю, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Замінка ў руху каня.

У канцы дыстанцыі ў скакуна адбыўся з.

збой³, збо́ю, м. (спец.).

Галава, ногі і вантробы забітай жывёлы як ежа.

Ялавічны з.

|| прым. збо́йны, -ая, -ае.

зуба́ты, -ая, -ае.

1. Тое, што і зубасты (у 1 знач.).

2. Які мае зубы (спец.).

З. кіт.