шко́дна нареч.

1. вре́дно; зловре́дно;

2. вре́дно, нездоро́во;

1, 2 см. шко́дны;

3. в знач. сказ. вре́дно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́шно разг.

1. нареч. мо́ташна; ну́дна, нудлі́ва; см. то́шный​ 1;

2. безл., в знач. сказ. (тошнит) мо́ташна; ну́дзіць; (дурно) мло́сна;

3. безл., в знач. сказ. (противно) агі́дна, праці́ўна, га́дка, гі́дка, пры́кра, мо́ташна, ну́дзіць;

то́шно смотре́ть на э́то агі́дна (праці́ўна, га́дка, гі́дка, пры́кра, мо́ташна, ну́дзіць) глядзе́ць на гэ́та;

4. безл., в знач. сказ. (тоскливо) тужлі́ва; ну́дна, нудлі́ва; су́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́жно

1. нареч. ва́жна; (солидно) пава́жна;

2. в знач. сказ. ва́жна;

э́то не ва́жно гэ́та не ва́жна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впра́ве в знач. сказ. / быть впра́ве мець пра́ва;

он впра́ве э́то сде́лать ён ма́е пра́ва гэ́та зрабі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

необходи́мо

1. безл., в знач. сказ. неабхо́дна; (очень нужно) (ве́льмі) трэ́ба, (ве́льмі) патрэ́бна;

2. нареч. неабхо́дна; абавязко́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прия́тно нареч., безл., в знач. сказ. прые́мна;

прия́тно па́хнет прые́мна па́хне;

э́то о́чень прия́тно гэ́та ве́льмі прые́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сму́тно

1. нареч. (неотчётливо) невыра́зна, няя́сна; цьмя́на;

2. нареч., безл., в знач. сказ. (неспокойно, тревожно) неспако́йна, трыво́жна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тру́дно нареч., безл., в знач. сказ. ця́жка;

ему́ тру́дно прихо́дится яму́ ця́жка прыхо́дзіцца;

тру́дно пове́рить ця́жка паве́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тума́нно нареч.

1. тума́нна;

2. безл., в знач. сказ. тума́нна;

бы́ло сы́ро и тума́нно было́ сы́ра і тума́нна;

3. безл., в знач. сказ., перен. цьмя́на, тума́нна;

тума́нно в голове́, на душе́ цьмя́на (тума́нна) у галаве́, на душы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паэ́ма, ‑ы, ж.

1. Вялікі вершаваны твор з апавядальным або лірычным сюжэтам. Лірычная паэма. □ У першапачатковы варыянт паэмы «Сцяг брыгады» была ўключана невялікая песня-легенда пра музыку-цымбаліста. Гіст. бел. сав. літ.

2. перан. Пра што‑н. прыгожае, велічнае, незвычайнае. Нашы дні — паэмы-былі, Сказ нідзе нячуты. Колас. Сама ты, радзіма, жывая паэма. Глебка.

3. Музычны твор свабоднай формы з лірычным зместам. У канцэртах аркестра гучалі ўсе сімфоніі Чайкоўскага, яго ўверцюры, паэмы. «Беларусь».

[Грэч. póiēma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)