Verbum

сафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Свяцільнік рассеянага святла, які асвятляе сцэну спераду і зверху.

|| прым. сафі́тны, -ая, -ае.

свята́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Свяшчэннік, які вядзе царкоўныя богаслужэбныя трэбы (хрысціны, вянчанне, паніхіды, споведзь і інш.).

|| прым. свята́рскі, -ая, -ае.

ску́рысты, -ая, -ае.

Які мае скуру або з паверхняй, падобнай на скуру.

Скурыстае лісце.

Скурыстая перапонка.

Скурыстая чарапаха (з целам, пакрытым скурай).

спажыве́цкі, -ая, -ае.

1. гл. спажывец.

2. перан. Характэрны для чалавека, які стараецца задаволіць толькі ўласныя патрэбы (неадабр.).

Спажывецкія адносіны да жыцця.

спецыя́льны, -ая, -ае.

Асобы, які прызначаны выключна для якой-н. навукі, тэхнікі, мастацтва, уласцівы той або іншай спецыяльнасці.

Спецыяльная адукацыя.

Спецыяльная тэрміналогія.

спо́знены, -ая, -ае.

1. Які наступае, адбываецца, робіцца пазней звычайнага або пазней, чым трэба.

Спозненая восень.

С. прыезд.

2. Позні.

С. званок.

страчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Падобны на смаржок грыб, які мае карычневую шапку, часткова зрослую з ножкай.

|| прым. страчко́вы, -ая, -ае.

стрэ́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Востры, тонкі кавалачак дрэва, асколак шкла, металу, які залез пад скуру.

Дастаць стрэмку.

суса́льны, -ая, -ае.

1. гл. сусаль.

2. перан. Які вызначаецца ўяўнай прыгажосцю, саладжавасцю.

Сусальныя прамовы.

|| наз. суса́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

таблі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. табліца.

2. Пласцінка, дошчачка з надпісам, які ўказвае, абазначае што-н.