усё...

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. займенніку «усё» і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсё, напр.: усёабдымны, усёахопны, усёбачны, усёвед, усёдаравальны, усёзнішчальны, усёмагутны, усёпажыральны, усёпераможны, усёсакрушальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парады́гма, -ы, мн. -ы, -ды́гм і -ды́гмаў, ж.

У граматыцы:

1) сістэма форм зменнага слова (напр., скланенне наз.) або канструкцыі;

2) любы клас моўных адзінак, аб’яднаных пэўнай агульнай прыкметай.

Словаўтваральная п.

|| прым. парадыгматы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перыфра́з, -а, мн. -ы, -аў м. і перыфра́за, -ы, мн. -ы, -ра́з, ж. (кніжн.).

Выраз, які з’яўляецца апісальнай перадачай сэнсу другога выразу ці слова, напр.: «цар звяроў» замест «леў».

|| прым. перыфрасты́чны, -ая, -ае.

П. выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Загадка, у якой слова або фраза, што трэба разгадаць, падаецца ў выглядзе камбінацыі малюнкаў, знакаў і літар.

Рашаць рэбусы.

Гаварыць рэбусамі (перан.: незразумела, з намёкамі).

|| прым. рэ́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праклён, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Крайняе і беспаваротнае асуджэнне са злавесным прадраканнем, пажаданнем (высок.).

П. вайне.

2. Гнеўнае, лаянкавае слова.

Наўздагон сыпаліся праклёны.

3. Ужыв. як выклічнік для выказвання гневу, крайняга раздражнення (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иноязы́чный іншамо́ўны;

иноязы́чное населе́ние іншамо́ўнае насе́льніцтва;

иноязы́чные слова́ и оборо́ты іншамо́ўныя сло́вы і зваро́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напу́тствие ср. нака́з на даро́гу; пажада́нне на даро́гу, пара́да на даро́гу, сло́ва на даро́гу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сэнс (род. сэ́нсу) м., в разн. знач. смысл;

у по́ўным сэ́нсе сло́ва — в по́лном смы́сле сло́ва;

глыбо́кі с. — глубо́кий смысл;

с. жыцця́ — смысл жи́зни;

◊ у пэ́ўным сэ́нсе — в не́котором (изве́стном) смы́сле (ро́де)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вака́була, ‑ы, ж.

Уст. Іншамоўнае слова з перакладам, прызначанае для запамінання пры вывучэнні замежнай мовы.

[Ад лац. vocabulum — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аказіяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не адпавядае агульнапрынятаму ўжыванню, абумоўлены спецыфічным кантэкстам ужывання. Аказіянальнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)