паслянаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца пасля націску ў слове. Паслянаціскныя зычныя. Паслянаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́люсны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля полюса, размяшчаецца каля полюса. Прыполюсны раён Арктыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышашэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля шашы, які прылягае да шашы. Прышашэйнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эта́н, ‑у, м.

Бясколерны гаручы газ, які знаходзіцца ў прыродным і свяцільным газе.

[Ад грэч. aithēr — эфір, паветра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачатко́вы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў пачатку чаго-н., з’яўляецца пачаткам чаго-н.

Пачатковае слова.

Пачатковая стадыя развіцця.

2. Дадзены не ў поўным аб’ёме, ніжэйшы.

Пачатковая адукацыя.

Пачатковая школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неадлу́чны, -ая, -ае.

1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

Н. спадарожнік.

2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлу́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нізі́на, -ы, мн. -ы, -зі́н, ж.

1. Нізкае месца.

Па нізіне сцелецца туман.

2. Раўніна, якая знаходзіцца не вышэй 200 м над узроўнем мора.

Палеская н.

|| прым. нізі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драўні́на, -ы, ж.

1. Цвёрдая частка дрэва або кустовых раслін, што знаходзіцца пад карой.

2. зб. Бярвенне і іншыя лесаматэрыялы.

Нарыхтоўка драўніны.

|| прым. драўні́нны, -ая, -ае і драўня́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Кірназава́ць ’знаходзіцца ў стане цечкі (пра свінню)’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кірноз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)