гарку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.
1. Расліна сямейства казяльцовых.
2. Шапкавы ядомы грыб сямейства пласціністых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аба́бак, ‑бка, м.
Ядомы грыб з губчастай пад нізам буравата-шэрай шапкай на высокай тонкай ножцы; падбярозавік, бабка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падасі́навік, ‑а, м.
Ядомы грыб з чырвонай або чырвона-бурай шапкай. [Зіна Бандарчык] працягнула Веньяміну два крамяныя, чырвонагаловыя падасінавікі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́жык, ‑а, м.
Ядомы пераважна рыжага колеру грыб сямейства сыраежкавых. Пад добры год у глінішчы была процьма рыжыкаў. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фіста́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
Паўднёвае пладовае дрэва сямейства сумахавых з перыстымі лістамі, а таксама ядомы плод гэтага дрэва.
|| прым. фіста́шкавы, -ая, -ае.
Ф. колер.
Ф. гай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лангу́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Ядомы марскі рак з цвёрдым панцырам, без клюшняў, з доўгімі вусікамі; водзіцца звычайна ў прыбярэжнай паласе цёплых мораў.
[Фр. langouste.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фрукт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Ядомы плод якога-н. дрэва або куста (звычайна садовага).
2. перан. Чалавек, ад якога можна чакаць усякіх непрыемнасцей; тып, суб’ект (разм., пагард.).
|| прым. фрукто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Ф. сад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падбяро́завік, ‑а, м.
Ядомы грыб з гладкай буравата-шэрай шапкай, які расце ў бярэзніку; абабак; бабка; бярозавік; чорнагаловік. На кожным кроку сустракаліся грыбы — баравікі, падбярозавікі, падасінавікі. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фіста́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Паўднёвае пладовае дрэва з перыстымі лістамі сямейства сумахавых.
2. Ядомы плод гэтага дрэва, які мае форму невялікага арэха.
[Ад фр. pistache з грэч.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бараві́к, ‑а, м.
Высокакаштоўны ядомы грыб з светла- ці цёмна-карычневай шапкай і белай тоўстай ножкай; белы грыб.
•••
Заечы баравік — атрутны грыб, падобны па форме на баравік, але зеленаватага колеру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)