Verbum

фауні́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае фауну наогул і размяшчэнне жывёл на пэўных тэрыторыях зямнога шэра.

шы́за,

1. Прысл. да шызы.

2. безас. у знач. вык. Пра шэра-блакітны колер паветра дзе‑н. У пакоі было шыза ад дыму.

пішчу́ха, ‑і, ДМ ‑чусе, ж.

1. Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных шэра-бурай плямістай афарбоўкі з доўгай тонкай дзюбай.

2. Тое, што і сенастаўка.

пустэ́льна,

1. Прысл. да пустэльны.

2. безас. у знач. вык. Бязлюдна. Пустэльна вакол, шэра — ні дзень, ні вечар. Хадкевіч. У вёсцы было па-ранейшаму пустэльна. Быкаў.

пясо́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для пяску. Пясочная скрынка.

2. Шэра-жоўтага колеру. Плашч пясочнага колеру.

3. Прыгатаваны з сухога, рассыпістага цеста. Пясочнае пірожнае.

•••

Пясочны гадзіннік гл. гадзіннік.

гарба́ціцца, ‑бачуся, ‑бацішся, ‑баціцца; незак.

Разм. Тое, што і горбіцца. З усіх бакоў унізе віднеліся шэра-рудаватыя будынкі, вуліцы і вулачкі, за якімі гарбаціліся рудаватыя, абпаленыя сонцам горы. Мележ.

аўдо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Начная птушка атрада сеўцападобных з шэра-пясчаным апярэннем, якая сустракаецца на поўдні Беларусі.

2. Абл. Назва невялікай азёрнай рыбкі; род дробнай плоткі.

аўтама́тчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.). Токар-аўтаматчык.

2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.). Голуб памятаў, як паласнула шэра-зялёную нямецкую калону першая чарга яго аўтаматчыкаў... Васілевіч.