Verbum

пяцісце́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Вялікая хата, падзеленая на дзве часткі капітальнай сцяной.

раскла́сціся², 1 і 2 ас. не ўжыв., -кладзе́цца; зак.

Раздзяліцца на састаўныя часткі, элементы.

|| незак. расклада́цца, -а́ецца.

кро́хкі, -ая, -ае.

Які лёгка крышыцца, развальваецца на часткі; ломкі.

Крохкае пячэнне.

Крохкае дрэва.

|| наз. кро́хкасць, -і, ж.

цы́ркульны, -ая, -ае.

1. гл. цыркуль.

2. Які мае форму акружнасці або часткі акружнасці, кругападобны (спец.).

Цыркульная зала.

рэзе́кцыя, -і, ж. (спец.).

Аперацыя выдалення органа або часткі органа.

Р. страўніка.

Р. рабра.

|| прым. рэзекцы́йны, -ая,-ае.

траі́ць, траю́, тро́іш, тро́іць; тро́ены; незак., што.

1. Дзяліць на тры часткі (разм.).

Т. бервяно.

2. Злучаць тры часткі разам.

Т. ніткі.

3. Тройчы пераворваць зямлю (спец.).

4. Страляць, удараць і пад. па трох адначасова.

Т. з ружжа.

|| наз. трае́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

паро́к, -у, м.

У выразе: парок сэрца — паталагічныя змены анатамічнай структуры сэрца і часткі сасудаў, якія парушаюць яго функцыянаванне.

пацёртасць, -і, ж.

1. гл. пацёрты.

2. Пашкоджанне, раздражненне якой-н. часткі цела ад трэння.

Пацёртасці на шыі каня.

надрабі́ць², -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., чаго.

Разбіўшы, разламаўшы на дробныя часткі, нагатаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. шчэбеню.

заднепаднябе́нны, -ая, -ае.

У фанетыцы: які вымаўляецца пры ўдзеле задняй спінкі языка, якая паднімаецца да задняй часткі паднябення.

Заднепаднябенныя зычныя.