фотарэакты́ў, ‑тыву, м.

У фатаграфіі — рэчыва, якое выкарыстоўваецца для хімічнай апрацоўкі плёнкі і фотапаперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каталіза́тар, ‑а, м.

Рэчыва, якое паскарае або запавольвае ход хімічнай рэакцыі, але само застаецца нязменным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коксахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хімічнай перапрацоўкі каменнага вугалю шляхам каксавання. Коксахімічны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесахі́мія, ‑і, ж.

Раздзел хіміі, які вывучае хімічныя ўласцівасці драўніны і прыёмы яе хімічнай перапрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́кінг, -а і -у, м.

1. -у. Перапрацоўка нафты і нафтапрадуктаў для атрымання бензіну і іншай сыравіны для хімічнай прамысловасці.

2. -а, мн. -і, -аў. Спецыяльная ўстаноўка для такой перапрацоўкі.

|| прым. крэ́кінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлары́ды, -аў, адз. хлары́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

1. Злучэнні хлору з іншымі элементамі.

Хларыд натрыю.

2. Мінералы, солі салянай кіслаты, якія шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.

|| прым. хлары́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаўзгарэ́цца, ‑рыцца; зак.

Спец. Загарэцца самаадвольна ў выніку ўзмоцненага акіслення, выкліканага прытокам паветра або хімічнай рэакцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрафарэ́з, ‑у, м.

Рух вадкасці і газу пад уздзеяннем электрычнага поля; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, фізіятэрапіі.

[Ад слова электра... і грэч. phórēsis — перамяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хемасі́нтэз, ‑у, м.

Спец. Працэс утварэння некаторымі мікраарганізмамі арганічных рэчываў з неарганічных (вуглекіслаты і вады) за кошт хімічнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензо́л, ‑у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць з своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.

[Фр. benzol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)