незласлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць незласлівага. Незласлівасць характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пары́вістасць, ‑і, ж.

Уласцівасць парывістага. Парывістасць характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сквіль, ‑я, м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

[Ням. Pasquill ад іт. pasquillo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэспаты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэспатычнага. Дэспатычнасць характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негаваркі́, -а́я, -о́е.

1. Не схільны ўступаць у размовы; маўклівы.

Н. хлопец.

2. Які ўхіляецца ад размоў з людзьмі; замкнуты.

Па складзе характару ён лічыўся негаваркім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памфле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Злабадзённы востры сатырычны твор (артыкул, брашура), звычайна палітычнага характару, накіраваны супраць каго-, чаго-н.

|| прым. памфле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эцю́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. У выяўленчым мастацтве: твор, выкананы з натуры, які з’яўляецца першапачатковым накідам, эскізам, часткай будучага кампазіцыйнага цэлага.

2. мн. Маляванне фарбамі з натуры для практыкавання, загатоўкі эскізаў.

Пайсці на эцюды.

3. Невялікі твор навуковага, крытычнага і пад. характару, прысвечаны якому-н. асобнаму пытанню.

Лінгвістычныя эцюды.

4. Музычны твор віртуознага характару.

Эцюды Чэрні для цымбалаў.

5. Від задання (у музыцы, шахматнай гульні і пад.).

Зборнік эцюдаў для шахматыстаў.

6. Практыкаванне (звычайна імправізацыйнага характару), якое служыць для развіцця і ўдасканальвання тэхнікі артыстычнага майстэрства.

Паказаць э.

|| прым. эцю́дны, -ая, -ае (да 1, 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афтальмі́я, ‑і, ж.

Захворванне вока, пераважна запаленчага характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мю́зікл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для сцэны пераважна камедыйнага характару, у якім выкарыстоўваюцца элементы эстрады, аперэты, балета і інш.

2. Кінафільм такога роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міра́кль, ‑я, м.

Сярэдневяковы вершаваны драматычных твор рэлігійнага характару.

[Ад лац. miraculum — цуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)