устана́вливать несов.

1. (помещать) устана́ўліваць; (ставить) ста́віць;

2. (узаконивать) устана́ўліваць; (определять) вызнача́ць; (налаживать) нала́джваць;

3. (доказывать) устана́ўліваць; (обнаруживать) выяўля́ць;

4. (организовывать, устраивать) устана́ўліваць; см. установи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обставля́ть несов.

1. (ставить вокруг) абстаўля́ць;

2. (меблировать) абсталёўваць;

3. перен. (устраивать) абстаўля́ць, абла́джваць;

4. (обгонять кого-л. в чём-л.) прост. абстаўля́ць;

5. (обманывать) прост. ашу́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ста́віць ‘размяшчаць, умацоўваць вертыкальна’, ‘расстаўляць’, ‘будаваць’ (ТСБМ, Бяльк., Стан., Сл. ПЗБ, ЛА, 4), ст.-бел. ставити ‘тс’ (Альтбаўэр). Параўн. укр. ста́вити, рус. ста́вить, ст.-рус. ставити, польск. stawić, в.-луж. stawić, н.-луж. stawiś, чэш. staviti, славац. staviť, славен. stáviti, серб.-харв. ста̏вити, балг. ста́ви, макед. стави, ст.-слав. ставити. Прасл. *staviti ‘рабіць так, каб нешта стаяла’ — каузатыў ад прасл. *stojati (гл. стаяць), мае адпаведнікі ў літ. stovė́ti ‘стаяць’, лат. stãvêt ‘тс’, гоц. stōjan ‘накіроўваць’ і інш. Гл. Фасмер, 3, 742 з літ-рай; Борысь, 576; Глухак, 582; Бязлай, 3, 313–314; Махэк₂, 575–576; Скок, 3, 330–333; Траўтман, 283–284; ЕСУМ, 5, 389 390. Непакупны (Связи, 68–69) звяртае ўвагу таксама на семантычны паўночнаславянскі (і славенскі) пераход ‘ставіць, паднімаць’ → ‘будаваць’, які мае працяг у балцкіх (літ. statýti ‘ставіць’ і ‘будаваць’) і германскіх (ням. aufstellen) мовах, аднак не характэрны для рускай мовы, што недакладна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подчиня́ть несов.

1. (покорять) пакара́ць;

2. (ставить в зависимость) падпарадко́ўваць;

подчиня́ть своё поведе́ние устано́вленным пра́вилам падпарадко́ўваць свае́ паво́дзіны вы́значаным пра́вілам;

подчиня́ть кого́-л. своему́ влия́нию падпарадко́ўваць каго́-не́будзь свайму́ ўплы́ву;

подчиня́ть зако́ну падпарадко́ўваць зако́ну;

3. (ставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́льваць;

4. грам. падпарадко́ўваць;

одно́ гла́вное предложе́ние мо́жет подчиня́ть себе́ не́сколько прида́точных адзі́н гало́ўны сказ мо́жа падпарадко́ўваць сабе́ не́калькі дада́ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́ўнасць ж.

1. ро́вность;

р. хара́ктараў — ро́вность хара́ктеров; см. ро́ўны 1;

2. в разн. знач. ра́венство ср.;

р. грамадзя́н — ра́венство гра́ждан;

р. трохвуго́льнікаў — мат. ра́венство треуго́льников;

◊ ста́віць знак ро́ўнасці — ста́вить знак ра́венства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нка​I ж.

1. (стеклянная) сло́ік, -ка м.; (жестяная) бляша́нка, -кі ж.;

ба́нка варе́нья сло́ік варэ́ння;

ба́нка консе́рвов бляша́нка кансе́рваў;

2. мед. ба́нька, -кі ж.;

ста́вить ба́нки ста́віць ба́нькі;

3. физ. ба́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наса́джваць I несов.

1. (растения, деревья) наса́живать;

2. (помещать) наса́живать;

3. (ставить в горячую печь) сади́ть, сажа́ть;

1-3 см. насадзі́ць I

наса́джваць II несов. (плотно надевать на что-л.) наса́живать; см. насадзі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залі́чваць несов.

1. (принимать) зачисля́ть;

2. (принимать в счёт чего-л.) засчи́тывать, зачи́тывать;

3. (в разряд каких-л. явлений, на чей-л. счёт) относи́ть (к чему; на что);

4. зачи́тывать, ста́вить зачёт;

1-4 см. залічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застаўля́ць I несов.

1. (занимать чем-л. место) заставля́ть; уставля́ть;

2. загора́живать, заставля́ть;

3. (что-л. за что-л) ста́вить;

4. загроможда́ть;

1-4 см. заста́віць I

застаўля́ць II несов. (принуждать, обязывать) заставля́ть; см. заста́віць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́стра нареч.

1. (оттачивать) о́стро;

2. (остроумно) остро́; (резко — ещё) кру́пно; (о речи — ещё) хлёстко;

в. ста́віць пыта́нне — остро́ ста́вить вопро́с;

в. ска́зана — о́стро ска́зано;

в. пагавары́ць — остро́ (кру́пно) поговори́ть;

в. ўспрыма́ць — остро́ воспринима́ть;

◊ трыма́ць ву́ха в. — держа́ть у́хо востро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)