дру́жба ж. дру́жба;

◊ не ў слу́жбу, а ў ~бу — погов. не в слу́жбу, а в дру́жбу;

д. ~бай, а слу́жба слу́жбай — погов. дру́жба дру́жбой, а слу́жба слу́жбой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стацыяне́р, ‑а, м.

Уст. Ваеннае судна, якое нясе службу вартаўніка і паліцэйскага ў портах калоній і паўкалоній.

[Фр. stationnaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак., што.

У выразе: саслужыць службу каму-чаму — а) выканаць што‑н. па просьбе каго‑н., зрабіць паслугу каму‑н. Каршукоў нецярпліва прыспешваў Ядвісю. Ён быў як апантаны, даведаўшыся, што зброя ёсць. — Цяпер ты мне яшчэ адну службу саслужыш, — гаварыў ён.. — Людзей трэба. Асіпенка; б) прынесці карысць каму‑, чаму‑н.; адыграць пэўную ролю ў чым‑н. — Вазьмі, Тарасе, свой аўтамат, — гаварыў Кірыла, — саслужыў ён мне службу верную... Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авары́йшчык, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто нясе аварыйную службу, ліквідуе аварыі.

2. Нядбайны рабочы, які дапускае аварыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́паршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воінскае званне асобы, якая добраахвотна праходзіць службу звыш устаноўленага тэрміну, а таксама асоба, што носіць гэта званне.

2. У царскай арміі: самы малодшы афіцэрскі чын, а таксама асоба ў гэтым чыне.

|| прым. пра́паршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палясо́ўшчык, ‑а, м.

Лясны вартаўнік, ляснік. Ён [пан] запрасіў мельніка Барткевіча да сябе ў маёнтак і запрапанаваў яму службу палясоўшчыка. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партупе́й-ю́нкер, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай рускай арміі — званне, якое прысвойвалася юнкерам за выдатную службу. // Асоба, якая мела такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мабіліза́цыя ’прызыў ваеннаабавязаных запасу на ваенную службу’, ’перавод усіх галін народнай гаспадаркі, уключаючы ўзброеныя сілы, з мірнага становішча на ваеннае’ (ТСБМ). Запазычана праз польск. ці рус. мову з фр. mobilisation < лац. mobilis ’рухомы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кара́вачнік, ‑а, м.

Абл. Анучнік. Трошкі пазней Леўка ўладзіўся ў Верамеевічах на нейкую казённую службу і ездзіў каравачнікам па вёсках. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устро́іць сов.

1. устро́ить, сде́лать;

у. ілюміна́цыю — устро́ить иллюмина́цию;

2. устро́ить, учини́ть;

3. устро́ить, определи́ть;

у. на слу́жбу — устро́ить (определи́ть) на слу́жбу;

◊ у. шту́ку — отколо́ть но́мер; отмочи́ть шту́ку;

у. сцэ́ну — устро́ить сце́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)