вдво́е нареч. (в два раза) у два разы́; (в две части) у дзве сто́лкі; удвайне́, удвая́;

увели́чить вдво́е павялі́чыць у два разы́ (удвайне́, удвая́);

сложи́ть, согну́ть вдво́е скла́сці, сагну́ць у дзве сто́лкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ору́жие в разн. знач. збро́я, род. збро́і ж.;

огнестре́льное ору́жие агнястрэ́льная збро́я;

печа́ть — могу́чее ору́жие друк — магу́тная збро́я;

призва́ть к ору́жию заклі́каць да збро́і;

сложи́ть ору́жие скла́сці збро́ю;

бро́сить ору́жие кі́нуць збро́ю;

бряца́ть ору́жием бра́згаць збро́яй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збро́я ж., в разн. знач. ору́жие ср.;

агнястрэ́льная з. — огнестре́льное ору́жие;

друк — магу́тная з. — печа́ть — могу́чее ору́жие;

я́дзерная з.я́дерное ору́жие;

бра́згаць збро́яй — бряца́ть ору́жием;

кі́нуць збро́ю — бро́сить ору́жие;

заклі́каць да збро́і — призва́ть к ору́жию;

скла́сці збро́юсложи́ть ору́жие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закры́ть сов.

1. зачыні́ць, мног. пазачыня́ць;

2. (покрыть) закры́ць, мног. пазакрыва́ць; (заслонить — ещё) заслані́ць, мног. пазасланя́ць;

3. (прекратить, закончить) закры́ць;

4. (сложить, сомкнуть что-л. раскрытое) загарну́ць, згарну́ць, скла́сці;

5. (глаза) закры́ць, мног. пазакрыва́ць, заплю́шчыць, мног. пазаплю́шчваць; см. закрыва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўто́птваць сов. (о многом)

1. втопта́ть;

п. лі́сце ў гразь — втопта́ть ли́стья в грязь;

2. утопта́ть;

п. зямлю́ — утопта́ть зе́млю;

3. (сложить, приминая) умя́ть;

п. се́на — умя́ть се́но;

4. разг. запиха́ть, впиха́ть;

п. усё адзе́нне ў чамада́н — запиха́ть (впиха́ть) всю оде́жду в чемода́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патапта́ць сов

1. потопта́ть; (сделать мятым — ещё) помя́ть;

п. траву́ — потопта́ть (помя́ть) траву́;

2. потопта́ть, затопта́ть;

п. кураня́т — потопта́ть (затопта́ть) цыпля́т;

3. (сносить обувь) истопта́ть;

4. перен. (грубо нарушить) попра́ть;

5. разг. (небрежно сложить) запиха́ть;

п. усё ў адну́ скры́нку — запиха́ть всё в оди́н я́щик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згарну́ць сов.

1. сгрести́; (спец. — ещё) ску́чить;

з. збо́жжа ў ку́чу — сгрести́ зерно́ в ку́чу;

з. се́на — сгрести́ (ску́чить) се́но;

2. сверну́ть, сложи́ть;

яна́у́ла ху́стку — она́ сверну́ла (сложи́ла) плато́к;

кве́тка ~ну́ла пялёсткі — цвето́к сверну́л лепестки́;

3. разг. (папиросу) сверну́ть, скрути́ть;

4. перен. (сузить, ограничить деятельность) сверну́ть;

з. будаўні́цтва — сверну́ть строи́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злажы́цца сов.

1. (сложить вещи) сложи́ться;

2. сложи́ться;

мы ~зжы́ліся і купі́лі падару́нак — мы сложи́лись и купи́ли пода́рок;

3. (приготовиться для стрельбы) приложи́ться, изгото́виться;

я ~жы́ўся і стрэ́ліў — я приложи́лся (изгото́вился) и вы́стрелил;

4. (определиться организационно) сложи́ться;

калекты́ў наш ужо́ ~жыўся — коллекти́в наш уже́ сложи́лся;

5. разг. (в работе) наловчи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Склад1 ‘месца захоўвання (тавараў, матэрыялаў і пад.)’, ‘састаў’, ‘стан’, ‘постаць, целасклад’, ‘манера, спосаб выказваць думкі, гаварыць, пісаць’ (ТСБМ, Нас., Шат., Гарэц., Байк. і Некр., Варл., Янк. 3., ТС, Сл. ПЗБ), ‘лад, логіка, стройнасць’ (Пятк. 2), ‘штабель дроў’ (Шатал.), ‘павець’ (Сл. ПЗБ), скла́дзік ‘кладоўка’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, Жд. 1), склада́нец ‘постаць, целасклад’ (Ян.), ст.-бел. складанка ‘збор, даход’ (Ст.-бел. лексікон). Аддзеяслоўны дэрыват ад скласці, складу < класці (гл.). БЕР (6, 754) на падставе агульнаславянскага распаўсюджання, параўн. рус. склад, польск. skład, чэш. sklad і г. д. узнаўляе прасл. *sъkladъ, але гэта няпэўна з прычыны прадуктыўнасці словаўтваральнай мадэлі. Значэнне ‘састаў’, магчыма, калька польск. skład ‘тс’, але яе практычна нельга адрозніць ад уласнабеларускага ўтварэння; аналагічна значэнне ‘спецыяльнае памяшканне’, што для старабеларускай і рускай выводзіцца з польск. skład ‘magazyn’ (Віткоўскі, Słownik, 173; Гарбуль, Slavistica Vilnensis, 2004, 171).

Склад2 ‘адзінка вымаўлення, сілаба, частка слова’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Варл., Гарэц., Шат.; ашм., Стан.). Слова як лінгвістычны тэрмін з’явілася ў XIX ст. (Гіст. лекс., 250). Да складаць < класці; параўн. і рус. читать по складам ‘аб тым, хто яшчэ не ўмее бегла чытаць’, а таксама слог ‘склад’ < сложи́ть ‘скласці’.

Склад3 ‘дзве барозны ворыва, пласты якіх пакладзены адна на другую’ (Шат., Шатал., Сцяшк., Дэмб., Юрч., Янк. 3., ТС, Сл. ПЗБ, Выг., Варл., Стан., Жыв. сл.), ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне’ (Яшк.), ‘частка загона’ (гом., Нар. словатв.). Укр. орати у склад ‘араць, пачынаючы з сярэдзіны загона такім чынам, што пласты кладуцца ўсярэдзіну’, чэш. orati do skladu ‘тс’, польск. skład ‘сярэдняя ўзвышаная частка загона’, славац. sklad ‘тс’, серб.-харв. скла̑д ‘склад’. Этымалагічна тое ж, што і склад1. Спецыяльна гл. Махэк₂, 251–252.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скла́сціся сов.

1. (сложить вещи) уложи́ться;

2. (собрать деньги) сложи́ться;

мы скла́ліся і купі́лі падару́нак — мы сложи́лись и купи́ли пода́рок;

3. (определиться организационно) сложи́ться;

калекты́ў скла́ўся — коллекти́в сложи́лся;

4. (о ситуации, нравах и т.п.) сложи́ться, установи́ться;

абста́віны скла́ліся спрыя́льна — обстоя́тельства сложи́лись благоприя́тно;

хара́ктар скла́ўся — хара́ктер сложи́лся;

5. сложи́ться;

но́жык лёгка скла́ўся — но́жик легко́ сложи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)