Verbum

во́спа, -ы, ж.

1. Востразаразная вірусная хвароба, якая суправаджаецца гнойным сыпам на скуры і слізістых абалонках.

Прышчэпка воспы.

2. Шрамы і ямкі, якія застаюцца на скуры пасля гэтай хваробы або на месцы яе прышчэплівання (разм.).

Пабіты воспай.

|| прым. во́спавы, -ая, -ае.

ко́зыт, -у, М -зыце, м.

Адчуванне лёгкага нервовага раздражнення, якое выклікаецца дотыкам да скуры.

Баяцца козыту.

во́спіна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.

пе́рхаць¹, -і, ж., зб.

Дробныя лусачкі рагавых клетак скуры, якія ўтвараюцца на галаве каля каранёў валасоў.

ску́ла², -ы, мн. -ы, скул, ж.

Гнойнае мясцовае запаленне скуры, тканкі; нарыў.

|| прым. ску́лаваты, -ая, -ае.

мы́слік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ручны інструмент для прабівання дзірак у метале, скуры і інш.

саквая́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дарожная сумка з замком, звычайна са скуры.

|| прым. саквая́жны, -ая, -ае.

радзі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Прыроджаная плямка на скуры чалавека.

Р. на шчацэ.

стро́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Суцэльнае шво на паверхні тканіны, скуры.

Роўная с.