стра́тны, ‑ая, ‑ае.
Які вядзе да страты, прыносіць страту. Стратны продаж. Стратная капальня.
•••
Стратная цана (спец.) гл. цана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́стаўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.
Сукупнасць прадметаў, размешчаных дзе-н. для агляду, а таксама месца, дзе яны сабраны.
Сельскагаспадарчая в.
В. карцін.
В.-продаж (з прадажай экспанатаў).
|| прым. вы́ставачны, -ая, -ае.
Выставачная зала.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эскі́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Папярэдні накід да карціны, малюнка ці іх асобных частак.
Продаж эскізаў.
Накідаць э. сукенкі.
2. План, накід літаратурнага ці музычнага твора і інш.
|| прым. эскі́зны, -ая, -ае.
Э. праект будынка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўкцыён, ‑у, м.
Публічны продаж, пры якім рэч набываецца тым, хто дае за яе найбольшую суму; таргі. Прадаць з аўкцыёну.
[Лац. auctio (auctionis) — павелічэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кірма́ш, -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Вялікі продаж тавараў, які праводзіцца ў пэўную пару года ў вызначаным месцы і часта звязаны з выстаўкай.
Вясенні Лейпцыгскі к.
2. перан. Шумнае, ажыўленае зборышча людзей (разм.).
|| прым. кірмашо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сімані́я, ‑і, ж.
Гіст. Продаж і купля царкоўных пасад, распаўсюджаныя ў сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе. // Пра несумленнае набыццё царкоўнай пасады.
[Ад імя біблейскага вешчуна Сімона.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Малача́р, молоча́р ’малакавоз’ (ТС). Калька з польск. mleczar ’тс’, mleczarek ’хлопец, які развозіць малако на продаж’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
торг¹, -у, мн. таргі́, -о́ў, м.
1. гл. таргаваць, таргавацца.
2. Базар, рынак; месца гандлю (уст.).
Паспееш з козамі на т. (прымаўка).
3. звычайна мн. Публічны продаж маёмасці, рэчаў, пры якім пакупніком становіцца той, хто прапануе больш высокую цану; аўкцыён.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Во́льніца ’звальненне ад прыгоннага права’ (Гарэц., Др.-Падб.); ’месца, дзе робіцца продаж вольнага (не на водкуп) віна’ (Нас., Яшк.). Рус. во́льница ’тс’, польск. wolnica ’свабодны продаж купцамі, якія не належалі да гандлёвага цэха гэтага горада’; ’вольны збор дрэва’, ’вольны ўваход у лес’. У бел. мове, магчыма, як самастойнае ўтварэнне ад вольны, так і запазычанне з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наміна́л, ‑у, м.
Спец. Намінальная вартасць, якая абазначаецца на грашах, аблігацыях і пад. Продаж па наміналу. // Цана тавару, якая абазначана ў прэйскурантах або на таварах.
[Ад лац. nominalis — імянны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)