Verbum

неабарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не можа развівацца ў адваротным кірунку. Неабарачальныя працэсы.

ро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да росту (у 1 знач.). Роставыя працэсы.

універсаліза́цыя, ‑і, ж.

Наданне універсальнасці чаму‑н. Універсалізацыя машын, якія ажыццяўляюць працэсы кіравання.

біяхі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае хімічны састаў арганізмаў і ўласцівыя ім хімічныя працэсы.

[Ад грэч. bíos — жыццё і хімія.]

біягеахі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае працэсы, што адбываюцца ў біясферы з удзелам жывых арганізмаў.

[Ад грэч. bíos — жыццё, gē — зямля і хімія.]

абарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан. Абарачальныя працэсы. Абарачальныя рэакцыі.

гідрафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае працэсы, што адбываюцца ў гідрасферы.

канвекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канвекцыі, звязаны з ёй. Канвекцыйныя працэсы ў атмасферы.

каталіты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каталізу, звязаны з каталізам. Каталітычная рэакцыя. Каталітычныя працэсы.

тэрмахі́мія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел фізічнай хіміі, які вывучае цеплавыя рэакцыі і сумежныя хімічныя працэсы.